رضا نوشادی| پس از سرمای سال ۱۳۸۶ و قطع گاز برخی نقاط، توسعه میدان گازی کیش با منابع داخلی شرکت نفت در اولویت قرار گرفت. پس از انجام مطالعات اولیه و طراحی پایه، واگذاری بسته های کاری آغاز گردید تا اینکه وزیر وقت به درستی پرسید تا میادین مشترک مثل پارس جنوبی هست چرا میدان داخلی کیش؟
لذا میدان داخلی کیش با حدود صرف ۸۰۰ میلیون دلار از اولویت توسعه خارج و به مشارکتی از جهانپارس، سازه، پتروپارس و بانک ملت سپرده شد و در گام اول مشارکت با شرکت نفت تفاهم کردند تا ۲۵ قرارداد عمده خاتمه یابد.
در این مقطع من هم به عنوان معاون طرح وارد توسعه این میدان شدم.
بانک ملت، ابتدا سهام شرکتهای جهانپارس و سازه را تصاحب کرد و سپس پتروپارس را کنار زد و در آخر هم در مذاکرات، ویژه‌خواهی‌هایی را در دستور کار قرار داد که خودش هم کنار گذاشته شد.
پس از آن در سال ۱۳۹۱، مذاکرات فاز یک را در قالب EPCF و فاز ۲ و ۳ را در قالب بیع متقابل آغاز کردیم.
فعالیت‌های توسعه‌ای نیز تحت دو HOA توسط طرفهای مذاکره آغاز شد تا روند توسعه کند نشود.
ابتدای ۹۲ پیش نویس قراردادها آماده شد ولی مرحوم مهندس قاسمی واگذاری این دو قرارداد بزرگ را به دولت جدید موکول کرد.
مهندس زنگنه نیز میدان کیش را جزو اولویت‌های توسعه در روز رای اعتماد معرفی کرد.
اما او خواهان خاتمه هر دو HOA شد تا واگذاری کار به انی ایتالیا هموار شود من از کیش جدا شدم و کیش سالها منتظر برجام ماند. برجامی که برای کیش و کشور ثمری نداشت.
تغییر مکرر در راهبردهای توسعه‌ی این میدان، آزاردهنده شده بود تا اینکه برای پاک کردن حافظه تاریخی، تصمیمی دیگر گرفته شد.
این بار توسعه‌ی کیش را از شرکت متن گرفتند و به شرکت نفت و گاز پارس محول شد در آن جا با این ایده که ظرفیت خالی پالایشی در عسلویه موجود است مقرر شد گاز میدان کیش جهت پالایش به عسلویه منتقل شود مبادا خشت کجی (به زعم من) که معمار نفت در دولت دوازدهم گذاشت تا ثریای دولت سیزدهم هم برود.
یعنی گاز میدان کیش با فاصله ۲۴۰ کیلومتری با هزینه ای معادل ۹۰۰ میلیون دلار با یک خط انتقال دریایی به عسلویه برود؟
اگر قرارست چنین اتفاقی بیفتد چرا باید گاز دریایی منتقل شود تا هزینه سرسام آور تهیه و اجرای خط دریایی به بیت المال تحمیل شود؟خط خشکی حداکثر ۲۰۰ میلیون یورو هزینه دارد.
آیا ملاحظه نمی کردند که طی سالیان آتی که فشار میدان کیش کاهش می یابد و شبیه پارس جنوبی، به تأسیسات فشارافزایی در دریا به ارزش تقریبی دو میلیارد دلار و هزینه انرژی یک میلیارد دلار(مصرف روزانه ۵۰ مگاوات انرژی برای مدت ۱۵ سال) نیاز دارد؟
جالب اینکه گاز کیش پس از ارسال به عسلویه و پالایش با دو ایستگاه تقویت فشار از طریق خط هفتم از مجاورت میدان کیش می گذرد و گاز هرمزگان، کرمان و سیستان و بلوچستان را تامین می‌کند یعنی مصرف ۵۰ مگاوات در روز انرژی برای سی سال به ارزش ۲ میلیارد دلار.
وقتی احداث پالایشگاه کیش فقط با ۱.۶ میلیارد دلار طی سه سال قابل انجام هست تحمیل هزینه ای بیش از پنج میلیارد دلار برای استفاده از ظرفیت پالایشگاهی در عسلویه اقدامی است غیر اقتصادی و برخلاف پدافند غیر عامل که دولت قبل کلید زد.
آرزومندم و امیدوار که این دولت آن را اصلاح کند.
