صادرات نفت ایران در سال جاری به دلایل لجستیکی افزایش یافته است. در سال‌های اخیر، ایران مجبور شد ناوگان سوپرتانکرهای خود را در داخل کشور برای ذخیره‌سازی میعانات گازی به کار گیرد، زیرا ذخایر آنها در خشکی پر شده بود.
بنابراین آنها مجبور شدند صادرات نفت را به تعداد بی‌شماری از مالکان کشتی برون‌سپاری کنند. ایران نمی‌دانست با میعانات گازی اضافی که در سواحل عسلویه شناور بود، چه کند. آنها نتوانستند آن را بفروشند زیرا حتی در چین نیز تقاضای زیادی نداشت.
راه‌حل ایران، استفاده از میعانات گازی به عنوان رقیق‌کننده بود. میعانات گازی، مایع سبکی است که می‌توان آن را با نفت خام سنگین مخلوط کرد.
کشور دیگری که تحت تحریم‌های نفتی قرار دارد، ونزوئلا است که عمدتاً نفت بسیار سنگین اما در حجم نسبتاً پایین تولید می‌کند. سپس ایران شروع به ارسال میعانات گازی خود به ونزوئلا کرد.
در مجموع، ایران ۲۷ میلیون بشکه میعانات گازی را بین آگوست ۲۰۲۰ تا مارس ۲۰۲۳ به ونزوئلا ارسال کرد. ایران برای هر بار تحویل به ونزوئلا، در همان نفتکش‌ها نفت خام رقیق شده ونزوئلا را بارگیری می‌کند و به چین تحویل می‌دهد.
پس از اتمام میعانات گازی روی آب ایران، ایران ابرنفتکش‌های بیشتری را برای ارسال نفت خام خود به چین در اختیار دارد و به همین دلیل است که صادرات افزایش یافته است.
در مورد تحریم‌ها؛ بله آنها در جای خود هستند و موارد بیشتری اضافه شده است. تنها یک چهارم ناوگان تاریک جهان در لیست سیاه آمریکا قرار دارد. حتی ترامپ هم می‌توانست قبل از ۲۰۲۱ کارهای بیشتری انجام دهد.
