خط انرژی | اکونومیست نوشت: دولت‌های نفتی خردمند، درآمدهای نفتی خود را به سرمایه‌گذاری تبدیل می‌کنند اما در نیجریه به جای این کار به مردم بنزین ارزان داده می‌شود.
هم‌اکنون تقریباً نیمی از درآمدهای نفتی دولت نیجریه صرف یارانه‌های بنزین می‌شود، عددی معادل 2.3 درصد تولید ناخالص داخلی یا چهار برابر بودجه بهداشت این کشور.
با وجود چندین تلاش برای خلاص شدن از شر یارانه بنزین، اما یارانه برای چندین دهه باقی مانده. دولت نیجریه نفت را با بنزین تهاتر می‌کند و با قیمت پایین‌تر به رانندگان می‌فروشد، بدین ترتیب منبعی برای خدمات عمومی ندارد.
سیاست یارانه بنزین وحشتناک است زیرا ناعادلانه است و به صاحبان خودرو می‌رسد و همچنین نیجریه‌ای‌ها را تشویق می‌کند بنزین بیشتری بسوزانند که منجر به قاچاق بنزین توسط کامیون‌ها شده.
از آنجا که دولت توان تامین بنزین یارانه‌ای را ندارد، این بنزین اغلب در جایگاه‌ها تمام می‌شود. در روزهای اخیر صف‌های سوخت چند کیلومتری باعث ترافیک شدید شده است. برخی از رانندگان تمام شب منتظر می مانند تا باک خود را پر کنند.
کمبود منابع دولت باعث شده که بهداشت و آموزش در این کشور بی‌کیفیت شود و حال نیجریه به خانه یک ششم از کودکانی تبدیل شده که قبل از پنج سالگی می‌میرند.
مشکل این است که یارانه بنزین محبوب است. اما افزایش شدید اخیر در قیمت رسمی بنزین هم، هزینه همه‌چیز از خواربار تا برق را افزایش داده. ماه گذشته پلیس به سوی جمعیت معترض به هزینه‌های بالای زندگی شلیک کرد و بیش از ده‌ها کشته بر جای گذاشت.
دو راه برای متقاعد کردن مردم وجود دارد، اینکه لغو یارانه در نهایت بیشتر از اینکه ضرر داشته باشد به نفع آنها خواهد بود. دیگر اینکه پایان دادن به کمبود سوخت با اجازه دادن به آقای دانگوته ثروتمندترین مرد نیجریه برای فروش بنزین به قیمت بازار است.
اما نیجریه‌ای‌ها با این دیدگاه ملی‌گرایانه موافقند که به عنوان یک تولیدکننده نفت، کشورشان باید سوخت خود را پالایش کند. البته دولت ممکن است با مقصر دانستن قیمت‌های بالاتر بنزین در بازار به گردن آقای دانگوته، پوشش سیاسی پیدا کند.
دولت باید پول صرفه‌جویی شده با حذف یارانه سوخت را در مراقبت‌های بهداشتی، آموزش و یک شبکه ایمنی اجتماعی کم‌تر سرمایه‌گذاری کند. بسیاری از نیجریه‌ای‌ها، با برخی توجیهات، فرض می‌کنند که هر گونه پول نقد اضافی در خزانه دولت احتمالاً به سرقت رفته یا در پروژه‌های بیهوده هدر می‌رود.
با این وجود وقتی از نیجریه‌ای می‌پرسیم که چرا مخالف حذف یارانه‌ها هستند، متداول‌ترین پاسخی که مطمئناً دریافت خواهید کرد این است که “ما از این کشور چه سود دیگری می‌بریم؟”
یک نیجریه‌ای متوسط مطلقاً هیچ توجیه منطقی برای عشق ورزیدن، توجه یا احترام به کشورش ندارد. شهروند آنجا تقریباً از تنها چیزی که لذت می‌برد، یارانه سوخت است.
