جنگنده سوخو ۳۵ پس از سوخو ۲۷ و میگ ۳۱ که جنگنده‌های برتری هوایی روسیه در زمان جنگ سرد بودند در کنار میگ ۲۹ به عنوان خط آخر دفاعی ارتش روسیه فعالیت می‌کردند. سوخو ۳۵ به عنوان جنگنده‌های برتری هوایی نسل ۴ پلاس پلاس خلا نبود اسکادران های عملیاتی هواپیماهای نسل ۵ روسیه را پر کرد.
همچنین آمریکا در کنار هواپیماهای نسل ۵ خود، مشغول کار بر روی نسل ۶ هواپیماهای نظامی برای آینده نیروی هوایی خود بوده است و ارتقا هواپیمای F15 strike eage را در قالب پروژه ی F15 ex که مدرن ترین پرنده ی نسل 4++ نیروی هوایی ایالات متحده است را در سال گذشته ی میلادی عملیاتی کرد.
در چند ماه گذشته، خبرهای متعددی از حضور و دیده شدن سوخو 35 در ایران گزارش شده بود که اوایل اسفند ماه، در کنفرانس مطبوعاتی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، سخنگوی وزارت دفاع گفت: قرارداد های نظامی ایران و روسیه (صادرات و واردات) قبل از جنگ اوکراین بوده است اما هنوز سوخو ۳۵ تحویل ایران نشده است و در سال آینده تحویل نیروی هوایی ارتش خواهد شد.
متاسفانه در این نشست خبری، تاریخ دقیق تری بیان نشد، اما میتوان حدس زد که نیروی هوایی ارتش در نیمه دوم سال 1403 باید منتظر تحویل گرفتن این جنگنده باشد.
در این قرارداد یاک ۱۳۰ ، میل ۲۸ و سوخو 35 از جمله مواردی بود که باید به ایران تحویل گردد و در مقابل ، پهپاد شاهد ۱۰۱ ، شاهد ۱۰۷ ، مهاجر ۶ ، شاهد ۲۳۶ و شاهد ۲۳۸ و شاهد ۱۳۶ (گل شمعدانی) به دست روسها برسد که با توجه به عملکرد فوق العاده پهپادهای ایرانی، احتمال دارد نیروی هوا و فضای روسیه تعداد بیشتری را نیز از ایران خریداری کند.
شرکت سوخو، مانند شرکت رقیب روسی اش (میگ) ، شرکت های هوا و فضای روسی اند که در زمینه ساخت هواپیماهای جنگنده فعالیت دارند.سوخو ۳۵، طرحی از سوخو ۲۷ است که در سال ۲۰۱۴ به صورت رسمی رونمایی شد و چینی ها در سال ۲۰۱۸، تعداد ۲۴ فروند جنگنده سوخو ۳۵ را از روسها تحویل گرفتند.
به دلیل عدم نوسازی ناوگان جنگنده های ایران طی ۴ دهه گذشته، ورود جنگنده های نسل جدید روسی توان بازدارندگی نظامی ایران را به طور قابل توجهی افزایش میدهد و جنگنده سوخو ۳۵ در حقیقت یک جنگنده نسل 4 ++ و سوپر مانور پذیر (ابر چابک) است که برای ایران میتواند برتری هوایی را به همراه داشته باشد.
این جنگنده ۳۴.۵۰۰ پوند وزن دارد که با استفاده از ۲ موتور توربوفن به راحتی میتواند دیوار صوتی را بشکند و به حداکثر سرعت ۲۵۰۰ کیلومتر در ارتفاع بالا و ۱۵۰۰ کیلومتر در ارتفاع پایین شتاب بگیرد.
همچنین به دلیل وجود رادار پیشرفته درون این جنگنده، امکان کشف ۳۰ هدف و درگیری با ۸ هدف را به صورت همزمان با برد ۳۵۰ تا ۴۰۰ کیلومتری را دارد که در بین جنگنده های موجود بی نظیر است.
جنگنده سوخو ۳۵ مجهز به ۱۲ جایگاه حمل مهمات وسلاح با ظرفیت کلی ۸۰۰۰ کیلوگرم است و میتواند انواع موشک های هوا به هوا (نسخه های حرارتی با برد ۳۰ کیلومتر تا موشک های هایپرسونیک با برد ۳۸۰ کیلومتر)، موشک های هوا به زمین ( با سری جنگی ۳۲۰ کیلوگرمی و برد ۳۰ کیلومتری) را روی آن نصب کرد. همچنین میتوان موشک های کروز با برد ۳۰۰ کیلومتر و حتی از بمب های سقوط آزاد کم دقت تر نظیر KAB نیز در این جنگنده استفاده کرد.
در سال ۱۳۹۶، خرید جنگنده های سوخو ۳۰ در ایران مطرح گردید که به دلیل عدم همکاری طرف روس و همچنین مشکلات مالی دولت وقت ایران، خرید این جنگنده به تعویق افتاد.
در سالهای ۱۳۹۸ تا ۱۳۹۹، کشور مصر و اندونزی، سفارش ساخت جنگنده های سوخو ۳۵ را به روسیه دادند که پس از جنگ اوکراین و ماجرای تحریم های خرید تسلیحات نظامی از روسیه، کشور مصر سفارش ۲۴ فروند سوخو ۳۵ رو بدلیل تهدید آمریکا به تحریم های بین المللی لغو کرد. پس از عقب نشینی این ۲ کشور ، موسکو تنها مشتری خود را در تهران پیدا کرد!
نیروی هوایی ایران، تا پیش از این فقط از جنگنده سوخو ۲۲ و سوخو ۲۴ استفاده کرده است و نیروی هوافضای سپاه، سوخو ۲۲ را دستخوش ارتقاهای زیادی در قالب نصب بمب های دورایستا و کروز کرده است و سوخو ۲۴ نیز در قالب چند اسکادران در پایگاه هفتم شکاری شیراز کاملا عملیاتی اند.
همچنین نیروی هوایی ایران به دلیل نبود نسخه آموزشی جنگنده سوخو ۳۵ (به دلیل تک سرنشین بودن آن) با چالش آموزش خلبان مواجه است و خلبان ها نمیتوانند پس از اتمام پرواز آموزشی با جت آموزشی مادون صوت یاک ۱۳۰، بلافاصله با جنگنده ابرمانور پذیر و چالاکی مانند سوخو 35 نسل 4 ++ پرواز کند.
