اکثر مردم تصور می‌کنند، در دوره برجام همه پول صادرات نفت ایران وصول شد و منابع بلوکه شده مربوط به فروش نفت در دوره تحریم است.
اما دقیقا عکس این گزاره صحیح است، زیرا در دوره اجرای برجام، نقل و انتقالات بانکی ایران با «حساب‌های رسمی تحت نظارت آمریکا» انجام میشد و طبق تصویر، ایران دسترسی آزادانه به منابع خود نداشت. با خروج آمریکا از برجام نیز منابع این حساب‌ها بلوکه شد.
اما در شرایط تحریم، ایران از شبکه «حساب‌های تراستی و غیررسمی» که قابل رصد توسط آمریکا نیستند استفاده می‌کند و بدین ترتیب پول نفت به کشور بازمی‌گردد.
بیژن زنگنه وزیر سابق نفت در مصاحبه ۱۱ بهمن سال ۹۹ به این نکته اشاره کرد و گفت: ما در دوره تحریم طلبی نداریم و طلب‌های نفتی برای دوره پیش از تحریم است، زیرا آنها در سیستم رسمی بوده و باقی مانده و در عراق، کره‌جنوبی، ژاپن و امارات مسدود شده است.
در واقع برجام به عنوان یک توافق ذاتا ناپایدار منجر به بلوکه شدن درآمد نفتی ایران می‌شود و هزینه آن از شبکه تراستی بیشتر است، هر چند که جفت راهکارها ایده‌آل نیستند.
