هر چند دولت سیزدهم با استفاده از ابزارهای مذاکره و تهدید توانسته بخشی از منابع ایران در بانک تجارت عراق (TBI) حدود ۳ میلیارد دلار را آزاد کند، اما همچنان بخش عمده‌ای از بهای گاز صادراتی ایران در این بانک بلوکه شده و مشکل پابرجاست.
مشکل چیست؟ مشکل دقیقا در مکانیزم پرداخت بهای گاز صادراتی ایران در TBI (بانک تجارت عراق) است. این مکانیزم طبق توافقی در تیر ماه ۹۸ از سوی بانک مرکزی ایران پذیرفته شد و از جمله اشتباهات بزرگ دولت قبل است.
طبق این توافق، عراق بهای گاز ایران را در حساب رسمی شرکت ملی گاز در بانک تجارت عراق پرداخت می‌کند، اما این بانک کاملا تحت دستور سیاست‌های تحریمی آمریکاست.
بدین ترتیب بهای گاز ایران باید به ارز محلی دینار و تحت نظارت وزارت خزانه‌داری آمریکا در این حساب واریز شود و ایران تنها می‌تواند از این منابع برای نیازهای بشردوستانه استفاده کند، آن هم با مجوز آمریکا!
در نتیجه ضروری است ایران در موعد تمدید قرارداد گازی با عراق، مکانیزم تسویه مالی جدیدی را پیشنهاد داده و توافق کند، موضوعی که در شرایط تحریم نیز راهکارهای مختلفی برای جلوگیری از کانالیزه شدن تجارت ایران و عراق توسط آمریکا برای آن وجود دارد.
به عنوان مثال هم‌اکنون عراق به دو کشور چین و هند روزانه بیش از ۲ میلیون بشکه نفت صادر می‌کند که امکان وصول طلب ایران از عراق با ارزهای یوآن و روپیه را به عنوان مکانیزم تسویه جدید فراهم می‌کند.
