حسین قربانزاده رئیس سازمان خصوصی‌سازی که بارها علاقه خود را به تصاحب سیت‌های هیئت مدیره شرکت‌های نفتی اثبات کرده، بعد از ناکامی در هلدینگ خلیج فارس، این بار به دنبال مهره‌چینی در پالایشگاه تهران است.
هم‌اکنون از ۵ سیت هیئت مدیره شرکت پالایش نفت تهران، ۴ سیت متعلق به سهام عدالت و ۱ سیت متعلق به شرکت ملی پالایش و پخش است.
ماجرا زمانی جالب می‌شود که قربانزاده برخلاف «مصوبه هیئت وزیران» به دنبال تعیین ۴ سیت سهام عدالت در این پالایشگاه است درحالیکه مسئولیت اعمال مالکیت و مدیریت این ۴ سیت تا زمان آزادسازی در اختیار نهاد تخصصی یعنی شرکت ملی پالایش و پخش است، موضوعی که معاونت حقوقی ریاست‌جمهوری نیز در سه نامه در تاریخ ۲۵ مرداد، ۱۷ دی و ۱۹ بهمن سال قبل به آن تاکید کرده بود.
اما رئیس سازمان خصوصی‌سازی بدون توجه به قانون و با اعمال فشار بالاخره موفق می‌شود سه فرد به نام‌های مجيد اعظمی، سيدمحسن موسوی و محمد خزائی را در تاریخ ۲۲ مرداد ۱۴۰۱ بر سیت‌های مدیریتی پالایشگاه تهران بنشاند، افرادی که البته صلاحیتشان توسط نهادهای نظارتی رد شده و از تاریخ ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ از سمت خود برکنار شده‌اند.
شاید ریشه علاقه قربانزاده به پالایشگاه تهران را باید در سود انباشته ۴۰ هزار میلیارد تومانی این شرکت جستجو کرد که باید صرف پروژه‌های ارتقای کمی و کیفی پالایشگاه شود.
اما در بازه زمانی چندماهه تغییر اعضای هیئت مدیره به میزان ۹ هزار میلیارد تومان آن منحرف شد و در شرکت‌هایی سرمایه‌گذاری شد که بعدا همین افراد اخراجی به عنوان مدیرعامل آن انتخاب شده‌اند.
ایجاد تاخیر در پروژه CCR پالایشگاه تهران و توقف کامل فعالیت (Shutdown) این پالایشگاه به مدت ۴ روز از جمله آثار مهره‌چینی‌ها و ورود افراد غیرمتخصص به این شرکت پالایشی بود که ظاهرا همچنان درگیر حواشی و بی‌ثبات‌سازی مدیریتی ناشی از دخالت سازمان خصوصی‌سازی است.
مشکل اونجاست که دقیقا تو همون تاریخ و حساسیت های هواداری در فوتبال ، دادستانی کل کشور هم به قربانزاده هم به باشگاه استقلال نامه میزنه در جهت تضییع و جلوگیری از هدر رفتن بیت مال و رفع مشکل باشگاه وزارت ورزش در آسیا
مشکل اصلی اینه که همون موقع آقای قربانزاده دقیقا دنبال چینش هیبت مدیره ی باشگاه استقلال هم بوده و انرژی و زمان گذاشته ولی مثله همین موضوع اونجا هم بدون هیچ خروجی و فقط نفوذ مهره های این آقا منتج شده