خط انرژی | موضوع تجارت گاز در ایران از مدت‌ها محل نزاع دو دیدگاه فکری است: ۱- صادرات گاز با «خط لوله» و به «همسایگان» یا ۲ـ رویای صادرات LNG به اروپا.
منطقا صادرات گاز در مدل اول نه تنها توجیه اقتصادی بیشتری دارد بلکه باعث وابستگی سیاسی و امنیتی همسایگان به ایران می‌شود.
به طور کلی، با توسعه صادرات گاز با خط لوله، بازار منطقه‌ای شکل می‌گیرد که جهت وابستگی به نفع تولیدکننده گاز است و برعکس آن، در مدل LNG، بازار جهانی گاز تقویت شده که اختیار آن در دست مصرف‌کنندگان قرار می‌گیرد.
اما مدل دوم، بیشتر از جنبه روس‌ستیزی و رهایی اروپا از وابستگی به گاز روسیه، در حال تئوری‌پردازی برای ورود ایران به بازار اروپا از طریق LNG بود. اما ماجرا زمانی جالب می‌شود که مدل تجارت گاز اسرائیل را بررسی کنیم.
با وجود توانمندی اسرائیل به صادرات LNG به اروپا، اما این رژیم تصمیم گرفته گاز خودش را با خط لوله به مصر و اردن به عنوان همسایگان صادر کند. اکنون این رژیم این دو کشور را وابسته خود کرده و جهت‌گیری سیاسی آنها را تنظیم می‌کند.
