با توجه به نمودار فوق، اکنون کشور با بیش از ۳۰۰ میلیون متر مکعب در روز ناترازی گاز، ۲۵ هزار مگاوات ناترازی برق و ۱۰ میلیون لیتر ناترازی بنزین و گازوئیل رو به رو می باشد .
باید بدانیم سوخت های فسیلی چون زنجیره ای به یکدیگر متصل می باشند و نمی‌توان برنامه ای جامع بدن در نظر گرفتن تمام زنجیره از نفت و گاز تا آخرین حلقه ارائه داد ، فلذا با توجه به اینکه سیاست گذاری ها از ابتدا و اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد و با گنجاندن گاز به عنوان منبع اصلی تولید برق با ۸۶ درصد و منبع اصلی تولید گرما، به کلی اشتباه بوده، لذا به جای ثروت آفرینی از این ماده ارزشمند برای خود بحران خلق کرده ایم!
امروز که می دانیم در چاه ویل بحران گیر کرده ایم و با تغییرات اقلیمی برخی اوقات سال هوا به شدت گرم (دمای بالای ۵۰ درجه) و برخی مواقع نیز دما به شدت سرد ( کم تر از منفی ۳۰ درجه) ممکن است بشود، با چنین ناترازی و در بدبینانه ترین حالت، سال‌های پیش رو مع الاسف شاهد فوت هموطن های عزیز خواهیم بود و آن روز خدای ناکرده بحران امنیتی برای نظام رخ خواهد داد.
هرچند همین امروز هم به شدت دیر شده ولی باید وابستگی تولید برق به گاز و گازوئیل را هرچه سریع تر کاهش دهیم و این اقدام مستلزم احداث واحد های تصفیه مازوت ( حدود ۴۰۰ میلیون یورو برای ۳۵ نیروگاه ) مطابق استانداردهای یورو می باشد که دانش فنی و سرمایه گذار آن فراهم است، در این صورت ناترازی گاز و گازوئیل سریعا رفع و می توانیم منابع حاصل از آن را صرف توسعه نیروگاه های تجدید پذیر نماییم.
از سوی دیگر با توسعه علوم نوین از جمله باطری های مادام العمر می توانیم برق و گرمایش صنایع بزرگ را تغییر داده و حتی انقلابی در توسعه خودروها بوجود آوریم و از همه مهم تر به هوای پاک کمک کنیم .
با چنین اقدامات فوری می توان امیدوار بود کشور از این ابر بحران عبور کرده و ضمن ارز آوری، صدها میلیارد دلار را صرف توسعه زیر ساخت ها و اقتصاد کشور نماید و فشار خاصی هم به مردم بابت اصلاحات قیمت قبل جلوگیری از برخی اشکالات ساختاری از جمله اتلاف شبکه در تبدیل گاز به برق و توزیع و راندمان نیروگاه ها ( ۳۵٪) و … نمی آید.
رضا مختار پژوهشگر حوزه انرژی
