خط انرژی | یکی از مهمترین مسیرهای حمل و نقل زمینی، دالان زنگزور است که جمهوری آذربایجان را از طریق ارمنستان به روسیه و ترکیه متصل و و زمینه را برای ارتباط از آسیا به اروپا را فراهم میکند.
طرح موضوع کریدور زنگزور از بعد جنگ سوم قره باغ که در شهریور سال گذشته رخ داد، پاندول روابط تهران-باکو را باردیگر به واگرایی کشاند.
با وجود اشتراکات فرهنگی و اقتصادی گسترده دوکشور به گفته کارشناسان بین الملل کریدور زنگزور می‌تواند با حذف دسترسی مرزی ایران به ارمنستان، منافع ژئوپلیتیکی و منطقه ای ایران را تحت تاثیر خود قرار دهد. موضوع آن‌چنان اهمیت دارد که بعضی کارشناسان احداث کریدور زنگزور را با جدایی بحرین از ایران هم مقایسه می‌کنند
در حقیقت، ایران به چهار دلیل اصلی نگران توسعه کریدور زنگزور است.
نخست اینکه تهران نقش خود در ارتباط بین خاک آذربایجان و جمهوری خودمختار نخجوان را از دست می‌دهد. علاوه بر آن ، ایران نقش مفصلی خود بین ترکیه و آسیای مرکزی را دیگر نخواهد داشت و با افزایش ارزش استراتژیک کریدور میانی، کریدور زنگزور نقش محوری ایران را در حمل و نقل بین شرق و غرب بیش از پیش کاهش خواهد داد.
این در حالی است که از دیدگاه مقامات باکو، اهمیت این کریدور در سطح محلی و سهم محرک آن در توسعه اقتصاد محلی برای کشورهایی است که از قلمروهای آن عبور خواهد کرد و به این ترتیب، قرار است زنگزور به مناطق جنوب غربی جمهوری آذربایجان که حدود ۳۰ سال در اشغال بوده، متصل شود.
افزون بر این، منطقه سیونیک ارمنستان و مناطق شرقی ترکیه که به دلیل وجود تروریسم از قطار توسعه جا مانده اند، تحت تاثیر قرار خواهند گرفت.
با این حال، ایران معتقد است که با احداث زنگزور، مسیر جایگزین خود به سمت اروپا را از دست می دهد، به جمهوری آذربایجان و ترکیه وابسته می شود و اهمیت ترانزیتی خود را در مقابل این دو کشور از دست خواهد داد.
