محمد عنایتی| روز گذشته اسحاق جهانگیری، در توییتر نوشت: بحران انرژی ایران سال به سال بدتر می‌شود و کار از شعارها و وعده‌های بی‌اساس گذشته است. راه حل چیست؟ توسعه ظرفیت‌های تولیدی و مدیریت مصرف به صورت همزمان. اجرای آن هم نیازمند دسترسی به فناوری‌های روز و میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری در بخش نفت، گاز و برق است. زمان تصمیم‌‌های سخت فرا رسیده…
این اظهارات جهانگیری که گویا به احیای برجام اشاره دارد، صحبت تازه‌ای نیست که مردم نیز نتایج آن را دیده‌اند، بطوریکه دولت سیزدهم در اوج بحران خاموشی، زمانی که میزان ناترازی منابع و مصارف برق به ۱۵ هزار مگاوات رسیده و پیش‌بینی می‌شد این عدد در تابستان سال ۱۴۰۱ به نزدیک ۲۰ هزار مگاوات برسد، سرکار آمد و میراث‌دار ۸ سال عملکرد نامناسب در این بخش شد.
دولت سیزدهم بر خلاف دولت قبل، اتکا به ظرفیت‌های داخل کشور به جای گره زدن مسائل حیاتی مردم به سیاست خارجی را در دستور کار قرار داد، بر این اساس، ابراهیم رئیسی گفت: «ما این را هم اعلام کردیم و هم اقدام کردیم که ما پیشرفت کشور و مشکلات اقتصادی را بند به مذاکرات با کشورهای خارجی نمی‌کنیم.»
نتیجه تغییر نگاه در حوزه اجرایی کشور سبب شد تا در سال اول فعالیت دولت، زمینه ساخت ۶ هزار مگاوات نیروگاه مهیا شده و رکورد تاریخی ساخت واحدهای تولید برق در کشور شکسته شود، رکوردی که پیشتر به سال ۱۳۸۹ با ساخت ۴۹۳۵ مگاوات نیروگاه تعلق داشت. از سوی دیگر، در سال دوم دولت مقرر شد که زمینه ساخت ۷ هزار مگاوات نیروگاه میها شده و در دومین سال فعالیت دولت سیزدهم برای دومین بار رکورد ساخت نیروگاه در یک سال شکسته شود.
ثبت این رکوردها در شرایطی اتفاق افتاد که کشور روند مذاکرات خود با همه کشورها را در پی گرفت و بدون گره زدن مسائل و مشکلات به خارج، زمینه تامین پایدار برق را مهیا کرد، در حقیقت بدون گرفتن «تصمیم سخت» زمینه توسعه زیرساخت تولید برق کشور مهیا شد
