میعانات گازی یکی از محصولاتی است که به همراه گاز از میادین گازی تولید می‌شود. صادرات این محصول در شرایط تحریم از نفت خام سخت‌تر بوده زیرا پالایشگاه‌های معدودی در دنیا خریدار آن هستند. از طرفی به دلیل نیاز کشور به تولید حداکثری گاز، روزانه بیش از ۲۰۰ هزار بشکه میعانات گازی مازاد برای ایران باقی می‌ماند.
در صورت عدم صادرات میعانات گازی، این محصول به ناچار روی کشتی در نزدیکی آب‌های ایران به صورت سرگردان ذخیره می‌شود و یا اینکه ایران ناچار است تولید گاز خود را کاهش دهد.
طبق آمار وزارت نفت، در ابتدای دولت سیزدهم بیش از ۸۷ میلیون بشکه میعانات گازی سرگردان روی آب ذخیره شده بود که بیژن زنگنه وزیر سابق نفت نیز در دیدار با جواد اوجی هنگام تحویل وزارت، از آن به عنوان یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های خود نام برد.
حال روز گذشته جواد اوجی وزیر نفت، بعد از گذشت ۲۰ ماه از عمر دولت سیزدهم از به صفر رسیدن میعانات گازی سرگردان ایران روی آب خبر داد. میزان صادرات میعانات گازی ایران در دولت قبل روزانه بین ۲۰ تا ۶۰ هزار بشکه متغیر بود که این عدد در دولت سیزدهم به ۳ برابر افزایش یافته و حتی به اعداد ۲۰۰ تا ۲۵۰ هزار بشکه در روز نیز رسیده است.
اجرای قرارداد بزرگ صادرات میعانات گازی ایران به ونزوئلا در مهرماه ۱۴۰۰ و فروش تجمیعی ۴۰ میلیون بشکه میعانات گازی به این کشور، نقش مهمی در صفر شدن ذخایر روی آب و ارزآوری کشور داشته است.
