عباس ملکی، استاد سیاست‌گذاری انرژی دانشگاه شریف گفت: ایران گزینه‌های زیادی برای همکاری به‌ویژه در زمان تحریم‌ها ندارد. باید در نظر داشت که روسیه کشوری با ویژگی‌های خاص است. ایران و روسیه دو کشور همسایه بدون مرز هستند که همکاری آنها به‌عنوان دو همسایه، اجتناب‌ناپذیر است. با توجه به شرایط به‌وجود آمده و اعمال تحریم‌های گوناگون علیه مسکو اکنون این کشور در مقایسه با سال‌های قبل نگرانی‌ای از مشمول تحریم شدن بابت همکاری با ایران ندارد.
با توجه به ظرفیت‌های ایران و روسیه بسیاری بر این عقیده‌اند که این همکاری باعث ایجاد یک کارتل گازی جهانی می‌شود، اما در عمل اجرای این طرح‌های بلندپروازانه ممکن است با تحریم‌ها و موانع دیگر خنثی شود. تقریباً به‌محض اینکه صادرات گاز طبیعی روسیه به اروپا به‌دلیل حمله این کشور به اوکراین با مشکل مواجه شد، مقامات ایرانی اعلام کردند که در حال بررسی امکان ورود برای جبران کسری گاز طبیعی در بازار اروپا هستند. با این حال تحویل گاز طبیعی ایران به اتحادیه اروپا برای آینده‌ای با قابلیت پیش‌بینی غیرممکن است.
از نظر فنی ایران می‌تواند تحریم‌ها را با صادرات گاز به عمان که دارای ظرفیت اضافی گاز طبیعی مایع‌شده است دور بزند و واردکنندگان اروپایی پس از آن می‌توانند با عمان قرارداد امضاء کنند که در عمل به معنای واردات گاز طبیعی ایران است. با این حال این طرح به حدود 400 کیلومتر خط لوله نیاز دارد که ساخت آن حداقل دو سال طول می‌کشد.
بنابراین تا زمانی‌که اروپا به‌دلیل تحریم‌ها نتواند در ایران سرمایه‌گذاری کند، مسکو تلاش می‌کند از این فرصت استفاده کرده و اهرم‌های نفوذ بر بخش گاز ایران را نه‌تنها به‌لحاظ تولید گاز طبیعی بلکه ایجاد مسیرهای جدید برای صادرات آن به‌دست آورد. می‌توان گفت که دولت روسیه روی همکاری با ایران حساب باز کرده تا راه دیگری برای فشار بر بازار انرژی جهان بیابد. اما با توجه به اینکه «اتحادیه اروپا» همچنان فعالانه تحریم‌های جدیدی را علیه هر دو کشور اعمال می‌کند، شانس موفقیت این کارتل بالقوه ضعیف به‌نظر می‌رسد.
