به گزارش نیویورک تایمز، پس از کند شدن سرعت رشد اقتصادی چین در دهه گذشته، چینی‌ها تصمیم گرفتن برای سرعت بخشیدن به توسعه خود، سه صنعت تولید پنل‌های خورشیدی، ماشین‌های الکترونیکی و باتری‌های لیتیومی را جایگزین تولید لباس، مبلمان و لوازم خانگی کنند.
مشوق‌هایی از جنس اعطای یارانه به تولیدکنندگان پنل‌های خورشیدی سبب شد که چینی‌ها بتوانند با ۱۶ تا ۱۸.۹ سنت در هر وات ظرفیت تولید برق بسازند که این عدد در اروپا برابر ۲۴.۳ تا ۳۰ سنت و در آمریکا، ۲۸ است. همین موضوع سبب شد که اروپایی‌ها بازارهای خود را به چینی‌ها واگذار کنند و کارخانه‌های اروپایی با ورشکستگی روبرو شوند.
از جمله مشوق‌های دیگر دولت چین اختصاص بیابان‌های غرب این کشور برای تولید برق است که شرکت‌ها از برق آن منطقه برای تولید پلی سیلیکون استفاده می‌کنند درصورتی که زمین در اروپا گران و درآمریکا نیز به علت نگرانی‌های زیست محیطی، تولید برق از انرژی خورشیدی بسیار کند پیش می‌رود.
نکته دیگر این است که چین در سال ۲۰۱۰ برای ساخت پنل خورشیدی متکی به واردات تجهیزات بودند اما با اصلاح سیاستگذاری خود توانست رقبای خود را کنار بگذارد تا جایی که تولید پنل‌های خورشیدی بیرون از چین و بدون کمک آن‌ها با تاخیر و هزینه بالاتر صورت خواهد گرفت.
هم اکنون نیز بعد از رشد صنعت تولید پنل خورشیدی در چین، هزینه تولید این پنل‌ها در جهان بیش از ۹۵ درصد کاهش یافته و این کشور در سال ۲۰۲۴ تولید انرژی خود با پنل‌های خورشیدی را ۱۴۸ درصد افزایش داد و در یک سال از ۸۷ به ۲۱۷ گیگاوات رساند، به عبارتی چین به تنهایی معادل کل جهان انرژی خورشیدی تولید می‌کند.
