مجله Forbes در گزارشی به قلم Ariel Cohen عضو ارشد شورای آتلانتیک عنوان کرده است که انتظار نداشته باشید که تحریم‌های انرژی سرکوب ایران را متوقف کند.
طبق این گزارش، ایران پیش از شروع اعتراضات اخیر، به صورت پیشگیرانه اقداماتی را برای تضعیف تحریم‌های غرب انجام داده بود.
جواد اوجی، وزیر نفت ایران ماه گذشته اعلام کرد که ایران چشم به شرق دارد و از ژاپن، کره و چین جذب سرمایه‌گذاری می‌کند و در عین حال همکاری‌های سیاسی و انرژی خود را با کشورهای دوست به‌ویژه چین و روسیه تعمیق می‌دهد.
در این راستا یک قرارداد ۴۰ میلیارد دلاری بین روسیه و ایران برای مبادله گاز منعقد شده است که از هر دو رژیم در مواجهه با دشمنان داخلی و خارجی حمایت می‌کند.
در شرق نزدیک ایران، به عنوان اولین گام حیاتی، اقداماتی را برای تعمیق روابط خود با پاکستان انجام داده است.
ارتباط با پاکستان دائماً تشنه انرژی، به ویژه در پی سیل پاکستان و شکست‌های خودساخته در سیاست انرژی، به ایران یک بازار مجاور عظیم می‌دهد.
ارتباط مستقیم بین این دو از طریق «خط لوله انتقال گاز صلح»، بزرگترین اقدام ضد تحریمی است که ایران می‌تواند انجام دهد، اما ایران به کمک نیاز دارد.
گازپروم روسیه قبلاً برای احداث خط لوله صلح داوطلب شده بود. این خط لوله که از دهه ۱۹۹۰ برنامه ریزی شده بود و بارها لغو یا به تعویق افتاد، هنوز تا تکمیل فاصله زیادی دارد و اگر راه اندازی شود، یک جریان درآمد تضمین شده ایجاد می‌کند. چین مرکز ثقلی است که بیشتر سیاست خارجی و انرژی ایران را متحرک می‌کند.
ایران اخیراً اعلام کرده است که به سازمان همکاری شانگهای (SCO) که تحت سلطه چین است می‌پیوندد و یادداشت تفاهمی با اعضای آن تنظیم می‌کند.
این چین است که «خط لوله صلح» را در داخل پاکستان می‌سازد تا پاکستان بتواند به طور قانونی از هرگونه تحریمی که علیه این خط لوله وضع می‌شود طفره رود.
سازمان همکاری شانگهای علیرغم اختلافات و تضادهای متعدد بین اعضایش، خود را به عنوان جایگزینی مستبد برای غرب و ناتو اعلام کرده است.
سازمان همکاری شانگهای بسیار خوشحال است که به ایران در ابتکارات ضد تحریم کمک می‌کند و اطمینان می‌دهد که ملاهای تهران در حالی که پکن به نفت ارزان دسترسی پیدا می‌کند، توسط مردم خود تهدید نمی‌شوند.
